...

Nawet nie potrafiłam dzisiaj wymyślić tytułu, ale przynajmniej zmobilizowałam się do wrzucenia kilku ostatnich robótek. W końcu miałam trochę czasu, by poszyć sutaszki. To strasznie deprymujące nie móc zając się tym, co naprawdę by się chciało. Zamiast tego tłukłam drzewko za drzewkiem, domek za domkiem...Efekty pokażę, mam nadzieję, już niedługo.

Na początek komplecik, który powstał po części dzięki Ani. Pewnie sama już o tym nie pamięta (a ja nie pamiętam, czy jej o tym przypominałam), ale dawno dawno temu dostałam od niej trzy kocie oczka, które teraz stanowią centrum tego cudeńka. Do tego sznur koralikowy...Wygląda ślicznie i dlatego co jakiś czas po niego sięgam, ale robienie go, to dla mnie droga przez mękę :) Przy okazji, chętnie przyjmę wszelkie linki i sugestie, jak wydziergać coś takiego na szydełku. Ale takie dla kompletnego laika :)

Kolczyki z nocą kairu w roli głównej. Fiolecik zainspirowany PI. Jeśli tu zajrzy, powinna się domyślić, że chodzi właśnie o nią (przy okazji cały czas chodzą mi po głowie kolczyki w tonacji fioletowo-zielonej, ale jakoś nie mogą dojść do głosu).

Na koniec moje śliczności w ulubionych zieleniach. I znów ten nieszczęsny sznur koralikowy, ale z całości jestem dumna :)

W kolejce czekają jeszcze inne dziełka, ale - jak zwykle - nie mają jeszcze w miarę porządnych zdjęć. Będzie klasyczna Pani Walewska (również, m.in. dzięki Ani ), składankowy naszyjnik z agatem i, o ile zdążę skończyć, bransoletka dość nietypowa.

Na koniec - ponieważ nie miałam okazji wcześniej ( a to straszne niedopatrzenie) - dziękuję ślicznie Gosi za wymiankowego misia:

pełniącego teraz straż przy moim monitorze niczym Gwardia Królewska przy Pałacu

Buckingham :)

(przy okazji - zdjęcie podprowadziłam autorce)

szycia ciąg dalszy...

Dzisiaj kolejna odsłona maskot - tym razem trzy konie i królicza para :)

Koniki, jak koniki - po drodze trochę przypominały jamnika, ale najważniejsze, że mojemu głównemu testerowi się podoba.

Jej faworytem został różowy, moim - jasny z siodłem :)

Zdjęcia są nienajlepsze - robione na szybko, ale jeśli dobre duchy pozwolą, zabawki będą miały swoją własną, w miarę porządną sesję zdjęciową.

Co do królików...Właśnie ze wstydem odkryłam, że Panna Króliczka nie ma zdjęcia! Byłam przekonana, że robiłam jej wcześniej, a tu taki obciach...

Pana Królika szyło mi się szybko i przyjemnie (więc nie wykluczam kolejnego), a w dodatku dostał mu się kubraczek z prototypowym kołnierzem :)

A na koniec z Panną Króliczką :)

Przede mną bardzo pracowity okres- mam nadzieję, naprawdę ogromną nadzieję, że podołam, bo czasami mam co do tego okrutne wątpliwości. Tymczasem, korzystając z systemu małych kroczków, na początek sfotografuję Pannę Króliczkę i sowę, za którą zaraz się zabieram. A potem...Nieeee...Lepiej nie wybiegać myślami tak daleko ;)

Reniferki

Ponieważ święta już niedługo, reanimuję manufakturę :)

Na początek reniferki - dwa fajne chłopaki (choć Ala pewnie i tak powie, że co najmniej jeden jest dziewczyną - a najbardziej ten, którego chciałaby zagarnąć ;).

W kolejce czeka jeszcze pani królikowa (ale póki nie wyprasuję jej sukienki, zdjęć nie będzie) i małe koniki, w tym jeden pegaz. Na nie też przyjdzie pora :)

...

Witam!

Zawstydzona troszeńkę, bo częstotliwość na mym blogu kuleje bardzo...

Dzisiaj w programie: trzy sutaszki...

Dlaczego trzy? Mam jeszcze trochę, ale co z tego, kiedy pogoda za oknem nie nastraja do zdjęć. Za trzecim razem, kiedy nie wyszły, poddałam się i postanowiłam spróbować później. Te, które są, może też rewelacyjne nie są, ale co tam! Postuluję o małe studio fotograficzne od Mikołaja (pomarzyć zawsze można, prawda? ;) 

Dalej...

Warsztaty twórcze. Dawno nie było, ale też czasu nie było. A skoro dawno nie było, to może ktoś się stęsknił...a może ktoś poczuje potrzebę przyswojenie sobie czegoś nowego...a może spotkanie mikołajkowe przygna go/ją w gościnne progi? Kto wie :)

A propos świąt, to mam już za sobą świąteczne spotkania warsztatowe (dziwne uczucie, robić zabawki choinkowe np. w listopadzie ;), ale o tym następnym razem.

I tyle na razie...Jeśli ma ktoś na zbyciu choć trochę motywacji - chętnie przyjmę ;)

Trzymajcie się ciepło :)

Aniołki

Kolejna porcja spinek :)

Ostatnio nie mam czasu na nic poważniejszego, chociaż powinnam i nad czym ubolewam. Mam pomysły, ale brak czasu. Ale na takie maleństwa czas się zawsze znajdzie - bardzo odprężają :) I stanowią potencjalny cel dla mojej Ali - było 26, już jest 25, a przede mną obiecane aniołki w wersji "gumkowej". 

No i misja na dzisiaj - Kasztankowe ludziki w czapeczkach!

Ślubnie, sielsko i anielsko :)

To był ładny ślub :) Nawet mój Jerz to przyznał, a on za ślubami nie przepada. Panna młoda wyglądała ślicznie, pan młody elegancko. A ja miałam drobniuteńki w to wkład.Otóż, jak tradycja nakazuje, panna młoda powinna mieć coś niebieskiego, a i podwiązka by się przydała, więc:

Na boso też chodzić nie może...

Dla państwa młodych była też poduszeczka (a panna młoda będzie się tłumaczyć, gdzie się podziała :) i kieliszki

Córa panny młodej też musiała wyglądać ślicznie, powstał wiec sutaszkowy komplecik:

(była jeszcze spinka, ale że zrobiłam ją tuż przed samym ślubem, nie załapała się na zdjęcie).

Ślub to tez okazja, by coś państwu młodym ofiarować, złożyć życzenia i takie tam :) Zrobiłam więc kartkę (kartka nie była ode mnie) i pudełeczko. Luuubię ten moment, kiedy ktoś otwiera pudełko z okrzykiem - Oj! Chyba coś popsułam! ;)

Fajnie wiedzieć, że poza tymi wszystkimi problemami, poza tym całym paskudztwem, zwanym powszechnie życiem codziennym, są jeszcze takie dobre, pozytywne chwile. Dziękuję Wam, że mogłam być z Wami i gratuluję z całego serca :)

Hip Hip Hura! Dla Dominiki i Maćka :)

This is your life...c.d.

Ściany skończone, można się było zabrać za inne rzeczy. I jakoś tak wyszło, że to niemal sama kaligrafia, z tym , że póki co nie mam jeszcze zdjęć. Poza tym:

 

I tym:

I jeszcze:

Przede mną nieco sutaszków zaległych, mniejszych i większych, ale jakoś nie mogę się za to zabrać. Jesień przyszła, życie dopadło... Więc na pocieszenie dla siebie i ku Waszej przyjemności (mam nadzieję) zaserwuję małą "zwierzoterapię" i przedstawię moją nową (w większości) małą gromadkę.

Tymcia (starsza z dziewczyn)

Zośka (jakby ktoś miał wątpliwości, to ta czarna)

Zuzek (w porównaniu do reszty to prawie emeryt :)

Zigi

I na koniec moje stare, głupie, kochane, śliczne psisko - Borys

Kiedy nie pomaga dzierganie, sutaszkowanie, malowanie etc. te małe potwory są niezastąpione.

A więc miłego moi drodzy :)